Geen geduld

Verkwikkend uitstapje naar P. in de Oostkaap. Zijn huis staat in een hekwerkwijk waar me aldoor en ongevraagd wordt toegevoegd hoe waarachtig men hier van het leven weet te genieten.
Het zal.

P. heeft een thuisbioscoopje met een beamer, 1500+ dvd’s en geen geduld meer om een hele film uit te zitten. We kijken naar de Funeral zonder de vier Weddings, naar de apotheose van The Truman Show en naar de dwaas coole aankomst van de bankovervallers tijdens de begintitels van Un Flic.
Waar ik aan denk is het jochie dat ooit twee stripalbums bezat (waaronder De Zwarte Rotsen) die hij keer op keer en van kaft tot kaft herlas.
Maar die herinnering is verjaard.
Ik besluit daar niet over te schrijven.
We moeten de week niet willen binnenvallen door een open deur.