In de catacomben van het kasteel van Woerden zagen we, na een verregende zomervakantie, zomaar het Japanse werk van Ed van der Elsken: levensgrote prints van zijn Tokyo-foto’s. Nu is Van der Elsken bewonderen even obligaat als, zeg, de elpees verzamelen van Miles Davis.
Maar toch:
Let op de fysionomie van het personage rechts op de foto:
Van der Elsken fotografeerde niet zelden onhandig getekende stripfiguurtjes, op weg naar het volgende plaatje.
donderdag 30 september 2010
Fotosynthese (1)
woensdag 29 september 2010
Naar St Ives (2)
Omdat de Londense Tate er een filiaal heeft, stond een bezoek aan de Zuid-Engelse badplaats St Ives al een tijdje op mijn verlanglijst. Het kapseizen met een huurauto ontbrak daar vanzelfsprekend op, evenals het gevolgd worden door een personal raincloud*, van Londen tot Cornwall.
Aan de kust begon het ook in mijn hoofd te donderen.
Tate St Ives bleek gevuld met de softe kunst van Lily van der Stokker:
Bewonderaars noemen dit werk the antithesis of serious art en een uiting van nonshouting feminism dat desalniettemin highly provocative and subversive is. De kunstenaar is er ook onbehoorlijk rijk mee geworden, maar ondertussen voelde ik me - tussen al die pastel getinte blijheid - een drenkeling op de negenmaandenbeurs.
Pas drie weken later klaarde het op, in (godbetert...) Woerden waar de negende kunst terloops bleek binnengedrongen op een foto-expositie.
*) Mooi is het onverzettelijke regenwolkje in de Pink Panther-cartoon Sprinkle me pink, nog mooier de nuvoletta dell'impiegato (zoiets als het ‘inktkoeliewolkje’) dat de hoofdpersoon, een schlemielige kantoorklerk, uit de Italiaanse comedy Fantozzi op vakantie vergezelt.
maandag 27 september 2010
Naar St Ives (1)
Op een ondoenlijk bergweggetje in Dartmoor sloeg S., verblind door de regen, niet links- maar rechtsaf en lagen we enkele benauwde ogenblikken later op onze zij in de berm. Probeer vanuit die positie maar eens uit je auto te klauteren! Alsof je The Poseidon Adventure dunnetjes overdoet...
In de kofferbak - onder andere - twee flessen wijn en een litho van Balthasar Kłossowski de Rola, beter bekend als (de door Hergé bewonderde) Balthus.
Een ongeluk bij een ongeluk.
In zulke gevallen verklaart men dapper: ‘Nu ja, maar wij zijn er tenminste zonder kleerscheuren vanaf gekomen’.
‘Nu ja,’ mompelde de aanstichtster van deze kleine beeldenstorm de volgende dag: ‘Ik vond ‘m toch al foeilelijk.’
(Woensdag verder)
woensdag 1 september 2010
Le goût de la liberté
waarachtige zomervakantie