Een wonder!

Om de zinnen te verzetten, bezochten we B. in zijn buitenhuisje bij Lourdes. Veel tuin, weinig woning. Het kwik in de thermometer op de dode amandelboom schurkte mishaaglijk tegen de 37 graden aan – de Grote Genadebron vond het geheid te warm voor zelfs maar het kleinste wonder.

Beknopte resumptie van stad en streek: op 11 november 1953 sprokkelde de 14-jarige Bernadette Soubirous hout nabij de grot van Massabiele. Het meisje keek op toen ze ‘een geruis als van de wind’ hoorde, terwijl ze bomen noch struiken zag bewegen. Wat ze wél zag: een lichaam dat uit de hemel viel, armen gespreid als een gekruisigde. Een doffe bons achter de bomen! Bernadette trok haar kousen uit, stak het koude water van de Pau over en trof in een hooiberg een verwarde man. Hij stierf in haar armen, maar niet voor hij zijn laatste woorden in haar oor had gefluisterd: ‘Quant à moi, un miracle m'a sauvé’.

Zoals we thans kunnen lezen op de plaquette onder het immense standbeeld aan de Rue de la Grotte: de man uit de hemel was ingenieur Frank Wolff. De bisschop van Tarbes erkende het wonder in maart 1954 en Lourdes werd een officiële bedevaartsplaats. Striptekenaars uit de hele wereld trekken er jaarlijks in georganiseerd verband naartoe. Hergé liet er zijn witte demonen achter in de Sint-Jozefkapel, de gedeeltelijk verlamde Piet Wijn ontving in de Tent van de Aanbidding een Goddelijke linkerhanddruk en Mars Gremmen nam boven de Grote Kruisweg de uitgestorven struikwinterkoning waar (hoewel dit laatste wonder nog in behandeling is bij een diocesane rechtbank).

Enfin, toen de temperatuur weer daalde en de wijnvoorraad opdroogde, reisden we verder naar Bilbao, voor een expo in het Guggenheim. Jean-Michel Basquiat: kunstenaar die niet in een hooiberg viel, maar in een berg coke. Verloor eerst zijn neusschot en daarna zijn leven. Probeer maar eens ‘Wat mij betreft, alleen een wonder kan me redden’ te zeggen, terwijl je stikt in je eigen braaksel.