Posts
Amsterdam, eind januari 2009. Links: uitroepteken dat een punt zet achter de kreet EPPO IS TERUG. Rechtsboven (goed kijken): de geest van Peter de Smet. Midden: Jan Pieter Glerum, de veilingmeester die deze week door de Almachtige werd afgehamerd op de schamele leeftijd van 70 jaar. Glerum was een stripfanaat die in 1987 de kranten haalde omdat hij de collectie van stripfanaticus Betty Bloos onder de hamer bracht. Hij was toen vierenveertig en al jaren directeur van Sotheby’s Nederland. De erotische strips die hij óók verzamelde, had hij opgeborgen in zijn kelder - veilig buiten het bereik van zijn kinderen.
Glerum, bijgenaamd The Dutch Windmill (vanwege zijn drukke armgebaren), is een keer langs geweest, eind jaren negentig, toen hij zijn bekendheid inzette bij het inzamelen van moderne kunst voor een benefietveiling. Ik schonk hem een troebele temperaschildering van Rob Birza en pronkte met mijn ándere verzameling. Waarna hij me vrolijk in mijn hemd zette met de bekentenis dat hij het verlangen naar oude boeken in nieuwstaat een idee-fixe vond. Maar hij was ook veilingmeester die zijn eerste Kuifje-vendu al achter de rug had. En dus: ‘Als je ooit wilt veilen…’.
Vele jaren later ontdekte ik dat zijn eigen veilinghuis een filiaal heeft in de Rue de Rhône, de PC Hooftstraat van Genève. We mailden over een dwingend plannetje waar hij de lol wel van inzag: een veiling bij opbod in de conferentiezaal van hotel Cornavin. Hij wilde om niet met zijn hamer zwaaien als ik de publiciteitskosten voor mijn rekening nam. De opbrengst, beloofde ik, was voor War Child waarvoor ik toen fondsen wierf.
Het is er niet van gekomen. ‘Een afscheid in cyberspace,’ noteerde ik in juni 2008 bij de start van dit blog trouwhartig. Vijf jaar later is het afscheidsfeestje nog steeds gaande en wordt er af en toe een gast levenloos het partycentrum uitgedragen.
Dag, Jan Pieter.
Welkom ‘thuis’, S.
De harmonie speelt maandag verder.
