Beursaanbieding (1)

Naar Brussel om - op een beurs - de hand te leggen op de tiet van Duchamp*. En verdomd, wie we dáár hadden:


Très amusant dessin au crayon représentant Germaine Kieckens.
Tenzij de piepers in de fik staan, is het een groot raadsel wat nou zo grappig is aan deze potloodkrabbels.
Enfin.
Speciale beursaanbieding! Van € 4.500 voor € 1.150!
Zelfs S. had te doen met de onverkoopbare bakkersdochter.


*) Marcel Duchamp (Blainville 1887-1968 Neuilly-sur-Seine). « Le Surréalisme en 1947. Exposition Internationale du Surréalisme présentée par André Breton et Marcel Duchamp ». Luxe-exemplaar van de catalogus met de befaamde schuimrubberen vrouwenborst beschilderd in zachte, natuurlijke tinten, in een krans van zwart fluweel, gemonteerd op een roze kartonnen kaft.

Andere levenslijnen (3)

Met dank aan FB

Roodhuiden

L'attaque de l’auto par les Peaux Rouges, originele gravure van René Vincent, circa 1920.

Kavel 81 op Rétromobile, autoveiling van Artcurial waar ook Maserati’s en Aston Martins voor tonnen onder de hamer gaan. Weer eens wat anders dan de mottige modelautootjes (Tintin, Milou et Coco dans la voiture...) van Moulinsart.

Toch wordt ook hier de arme Georges er met de haren bijgesleept. Zie de toelichting bij de gravure, op pagina 36 van de catalogus*:

René Vincent illustrates the attack of a modern stagecoach against a background of skyscrapers, well before Hergé became interested in the New World, Indians and modernity. In fact, ’Tintin in America’ dates from 1931.

Zal zo wezen, maar dan nog is de exuberant futuristische racekitch van Geo Ham (kavel 87, let op de vierkante kaaklijnen) mij liever:

*) Een zinnenprikkelend boekwerk met hoog vroaar-gehalte.

Lieve help!

De deur gaat open en Mortimer deinst met een gesmoorde uitroep van schrik* achteruit… Voor hem verheft zich, ongeveer vijf voet boven de grond, een nachtmerrie-achtige vorm die dreigend en trillend voor hem staat.**

Bronzen E.P. Jacobs-asbak van producent Pixi, in een oplage van 25 exemplaren. Kost € 2400,-, de prijs van exact 500 pakjes Marlboro. Of zes (6) maal de volledige sushi-kaart van Japans restaurant Yamazato in Amsterdam.

*) Lieve help!

**) De 3 formules van Prof. Sato, plaat 26.

Tempeldieven

Onthullend mailtje van D. over de curieuze invitatie om...

...24 uur voor afslag te participeren op gevorderde goederen van de al dan niet verschoonbaar te verklaren onder voorlopig bewind gestelde hieronder vermeld.

Ter verduidelijking van deze juridische wartaal: D. werd in de gelegenheid gesteld om nog vóór de eerste openbare veiling een bod te komen doen op in beslag genomen materiaal uit Le Deuxième Souffle, de Brusselse stripwinkel van schuldenaar Michel Deligne.
Hij ging er niet op in.
‘Wie denken ze dat ik ben? Tony Montana die even een partij coke komt rippen?’

Deligne noemt zijn weldadige zaak Le Temple de la Bande Dessinée Ancienne.

‘De tempeldief, Al word hy niet op 't feit gegreepen, Noch zweeft de Straf niet ver van daar.’ (Horatius)

Mijn dealer, zoals ik D. hier wel eens gekscherend heb genoemd, blijkt zomaar een Man van Principes.

Welkom griepje

Zo stellig was het goede voornemen om de ongelezen-boekenstapel te decimeren, dat ik dat griepje alleen maar kon toejuichen. Tussen het beddengoed verteerde ik achtereenvolgens By Nightfall van Michael Cunningham (een eigentijdse Dood in Venetië vol pientere uitlatingen over moderne kunst), Memoires van een slecht mens van Theo Kars (‘Mijn voornemen is na te gaan hoe ik ben geworden wat ik nu op 67-jarige leeftijd ben’*) en Wilson van Daniel Clowes, het nieuwjaarscadeautje van D., inclusief een interviewknipsel waarin de tekenaar zich uitlaat over Hergé (later meer daarover).

In het fijne plaatjesboek In The Studio rept Clowes met geen woord over de geestelijk vader van Kuifje. Zijn inspiratiebronnen zijn des te verrassender. Pagina 179:


Links Clowes’ schetsboek (2002), rechts een… Zwarte Beertjes-pocket uit 1961. Dat de foto’s daarin van Kees Scherer zijn, verbaast me dan weer niets.


*) De ellendige aardworm is me nog 2500 euro schuldig.

Tchang!

Grrrriep...

Ondertussen, in Genève

Lang gewacht

Zonneklaar was onze afspraak om kunst te zien, niet om kunst te kopen. Maar het weer gooide roet in het eten. Na een onvrijwillige bed-in van twee dagen, knaagde het gevoel dat er iets vereffend moest worden. In de Lower East Side stuitten we op de sculptuur die een jaar eerder mijn hart had gestolen.
‘Stel u eens voor,’ zei de galeriehouder. ‘Die heeft al die tijd op u staan wachten.’

De uitgekookte kolokwint.

Veelvraat Boudewijn Büch inventariseerde ooit de smoesjes waarmee verzamelaars hun bestedingen proberen te rechtvaardigen. Populair is: Maar andere mensen kopen een dure auto. En dus ook: Ik kon dit niet laten liggen. Het wachtte op me.

Enfin. De transportkosten vielen mee.
Naar verhouding.

235 West 44th Street

We hadden tickets voor The Merchant of Venice met Al Pacino. Maar ’s middags stak de wind op en het werd niet best. Dat wil zeggen: het werd de ergste blizzard sinds 1948.
‘En nu?’ vroeg S. ontgoocheld.
De wereld buiten ons hotel was wit en angstaanjagend.
‘We kunnen het erop wagen,’ opperde ik. ‘Misschien is het alleen maar psychisch.’