Posts
Wat hebben we hier? Verknipte ÎLE NOIRE in een édition alternée, stammend uit november 1943 - de tijd dat de Tekenaar gedwongen werd zichzelf vragen te gaan stellen over zijn lucratieve medewerking aan de door de nazi’s gekaapte Le Soir*.
Het boek (‘drie exemplaren bekend’) wordt zondag afgehamerd bij Catawiki: de veilingmeester zet in op een opbrengst van minstens zeventigduizend euro. De uitgave, lezen we in het persbericht, is uniek en ‘door Hergé gebruikt als werkdocument om een moderne versie van het originele album voor te bereiden. Het album in de veiling staat dan ook vol met gecorrigeerde plaatjes en handgeschreven opmerkingen.’
‘Vol met handgeschreven opmerkingen’ lijkt me niet goed vol te houden: want ben ik nou gek of zie ik slechts op één (1) pagina een kleine notitie?
En de ‘gecorrigeerde plaatjes’ zijn voor een buitenstaander natuurlijk gewoon slordig knipwerk…
…waarbij, toegegeven, de schaar is gehanteerd door niemand minder dan de meester zelve. Toch? In de kaveltekst wordt op die assumptie in elk geval uitnemend ingespeeld: dit is niet zomaar knipwerk, maar knipwerk dat ons ‘getuige maakt van het perfectionisme van Hergé.’
Ook de laatste opmerking om kopers over de streep te trekken, is beslist weergaloos:
‘Als u ooit over de schouders van Hergé hebt willen meekijken en getuige zijn van zijn creativiteit, dan is dit uw kans de hand te leggen op een historisch document!’
Opgelet: Daniel Maghen verkoopt volgende maand in zijn galerie de originele kappersschaar waarmee de Tekenaar destijds heeft gewerkt - tenzij Nick Rodwell, die beweert dat het knipgerei uit de kluis van Moulinsart is ontvreemd, roet in het eten gooit.
*) ‘Ik ben al bij de verraders ingedeeld… ik zal worden gefusilleerd en opgehangen,’ schreef hij in september 1943 een tikje laconiek aan Charles Lesne van Casterman.
