W, in zijn jongere jaren een hartstochtelijk verzamelaar van oude Franse filmplakkaten, bekende eens dat hij, natuurlijk, angstig was voor een brand die zijn kostbare collectie zou verwoesten. Maar veel beduchter nog was hij voor de nachtmerries waarin hij - verlamd - zijn Chabrols, Tati’s en Robbe-Grillets door het vuur zag verteerd.
Ik ken die angst.
En ik snap hem.
Maar ik heb ook meegemaakt hoe deze nachtelijke demonen hun afzichtelijkheid verloren. L'Étoile, Le Lotus en Le Sceptre die opnieuw sneuvelen in de vlammen. Ik schrik niet wakker. De nachtmerrie blijkt plots een verlossende droom. Die ochtend besluit ik, opgelucht, dat het mooi is geweest.
Vaarwel kleine vriend.