Posts
Kleine dood in een hotelkamer in Venetië. De vrouw van de verzamelaar retoucheert de lijntjes in haar gezicht en de verzamelaar zelf zapt verveeld langs de beeldlijnen van tweehonderd televisiekanalen. Rai Uno, BBC2, Rete 4, TeleFriul, France5, TVM. En dan pijlsnel terug naar France5.
Want mille milioni di tuoni e fulmini di Brest!, zagen we daar niet in een flits de bedrukte snuit van Germaine Kieckens?
Het is de aankondiging van episode 10 in de reeks Une Maison, Un Artiste, vanavond met een royaal bezoek aan het bloemrijke optrekje van de Hergéetjes in Céroux-Mousty.
‘Ga je mee?’ vraagt de wijnrood afgeklede S.
De uitzending begint over een klein kwartier.
‘Ik denk dat ik nog een uurtje hier blijf,’ murmel ik. ‘Het eten is niet goed gevallen.’
‘We moeten nog eten, komediant,’ klinkt het hardvochtig. En met een driftige druk op de knop wordt het venster op de wereld – mijn wereld - gesloten.
De Gaulle zei het al eens, met een slag om de arm: ‘Les Italiens ne sont pas tous des cons’ – Italianen zijn niet allemaal klootzakken, maar ze eten zo verrekte laat dat de cultuur eronder lijdt.
Beste & trouwe A la recherche-lezer, vergeef me mijn vrijmoedigheid. Ik vier nog even vakantie. Hier verder op maandag 29 september.
