Genoeg mensen die helemaal niets met verzamelen hebben, maar slechts een enkeling kan zijn bezwaren ook raak onder woorden brengen:
want er is altijd een leegte die moet worden gevuld.’ *)
Die leegte werd in zekere (en verontrustende) zin kunstmatig. Ik kon mezelf wel wijs blijven maken dat er geen rust was zonder nóg een CRABE of nóg een CIGARES. Maar de minieme verschillen daarin waren voor de buitenwereld slaapverwekkend en een aanleiding voor meewarige blikken.
Dus toen S. zomaar over een tweede huisje begon, zag ik dat als een vrijbrief voor zoiets meeslepends als een herverzameling. Mijn vriendin had de voorwaarden gecreëerd waaronder ik de sensatie van de Eerste Aankoop kon herbeleven. Op de ‘plek om elders thuis te komen’ (zoals zij het omschreef) kon ik, beslist gelegitimeerd, een schaduwcollectie onderbrengen. Toen we ten slotte onze handtekeningen zetten onder een compromis de vente, was in mijn dwaze gedachten het jachtseizoen op SOVIETS en zijn vooroorlogse nakomelingen opnieuw geopend.
*) Volgens de Nederlandse letterkundige en criticus Kees Fens