Hoe liep het onderwijl af met dat andere malle album: de merkwaardige SOVIETS uit de sixième mille, inclusief ingeplakte signature authentique “Tintin&Milou”? Het is een fremdkörper die op het web niet meer traceerbaar is: bij Catawiki hebben ze ‘m stilletjes afgevoerd van de kavellijst.
Wél onder de hamer ging, afgelopen zondag bij Millon in Brussel, een gesigneerde en genummerde SOVIETS. Richtprijs 20 -25.000 euro. In ‘erg goede staat’, maar geen koper.
Voor de CONGO met het open ruggetje werd dan weer driemaal de minimum richtprijs betaald: € 4.500. Waarmee de toon was gezet (en de trend gevolgd): voor het ‘goedkope’ spul waren voldoende kopers, maar de prijzige en zo wellustig gepresenteerde collectie van ‘Monsieur X’ presteerde matig. Van de vijftien albums in vaak onberispelijke staat (‘Un rare ensemble de qualité !’) vonden slechts zes een koper.
Opvallend vond ik nog wel die € 5.600 die werd neergeteld voor een gesigneerde menukaart met een origineel ontwerpje van Bob de Moor en Jacques Martin:
Kreeftencocktail, lamszadel, foie gras in gelei… Ter gelegenheid van het jaarlijkse bedrijfsetentje wordt er door de studiomedewerkers flink (en flink klassiek) gegeten.
Het is 17 april 1964 en ik vraag me af of Jacques Martin een tikkeltje opgewonden aan tafel schuift. Over vier dagen vangt zijn nieuwe Lefranc-avontuur aan in het weekblad:
Het gaat niet goed met het tijdschrift, de verkoopcijfers dalen (voor het eerst) en hoofdredacteur Marcel Delhaye zit op de schopstoel. Maar dit is beslist een pakkend beeld tussen de notoir onnozele Weekblad-omslagen uit die tijd.
En ik constateer maar weer eens dat het 12-jarig knaapje achter mijn grijzende façade - zo kinderlijk ontvankelijk nog voor de belofte van spanning - een zachte vouw in zijn ziel krijgt.