I.
Nieuw persbericht van Catawiki (KLIK!), over de opbrengst van het verknipte ÎLE NOIRE-album. Dat zou zijn afgetikt op 68.501 euro. Catawiki-medewerker Patrick Vranken is desondanks niet helemaal tevreden:
‘Ondanks dat er vanuit heel Europa werd geboden, bracht het album uiteindelijk toch iets minder op dan verwacht.’
Er stonden dan ook iets minder ‘handgeschreven opmerkingen’ in dan de stripboekenexpert beloofde.
Enfin, van de kant van het online veilinghuis heb ik niets meer vernomen, dus hoogste tijd om deze hele kwestie onder het tapijt te schoffelen. Maar met ÎLE NOIRE (het avontuur, niet dat malle album) zijn we nog lang niet klaar! Het blijft immers schuren dat de Meester zijn vroege kunstwerkje zomaar heeft ingeruild voor de harkerige versie van Bob de Moor. ‘Verbeterd en modern’, het zal wel. Maar beslist ook esthetisch imperfect.
II.
De uitsmijter van het Britse avontuur, in de kleurenversie van Hergé:
Onze held keert huiswaarts in een toestel van de Sabena dat we zullen terugzien in SCEPTRE. Die link met het volgende album gaat verloren in de versie van Bob de Moor:
Zoals we heel veel meer moeten missen: van de verfijnde lijntjes van Hergé tot de geloofwaardigheid van deze laatste gag. Moeten we nu heus geloven dat de detectives staan opgesteld achter een Trident-straalvliegtuig en dat de jetblast van de drie straalmotoren slechts hun hoeden verplaatst?
III.
Het karakteristieke Sabena-toestel van Hergé is overigens een driemotorige Savoia-Marchetti S-73P. In de oerversie van ÎLE NOIRE heeft het toestel het registratienummer OO-AGY, maar voor een bijzondere geschiedenis moeten we bij een van Sabena’s andere Marchetti’s wezen: de OO-AGP. Op 4 januari 1937 doet zich aan boord daarvan een gruwelijk incident voor:
Maar is deze ongelukkige wel gesprongen?
De kwestie beheerst dagenlang het nieuws in België – en onze Tekenaar moet er beslist kennis van hebben genomen. Zou hij heel even aan de arme Wenner gedacht hebben toen hij in december 1938 dít tekende?
