Het lijk dat stuiterde, ofwel: hoe het vooroorlogse journaille grossiert in morbide particulariteiten. Ik krijg er niet snel genoeg van.
Maar laten we op iets anders inzoomen: de heete koorts die we herkennen uit de persoonlijke notities van Hergé. Soms spruit die gloeiende malaise voort uit de zevensterren op het zitvlak, soms zijn het de depressies die de huid van de Tekenaar laten wasemen. Maar hij heeft nooit, echt nooit, na een toiletgang de deur van het vliegtuig geopend!
Misschien vond de gekwelde Georges zielenrust door bijwijlen de schaar te zetten in een van zijn knellende albums, wie zal het zeggen. Geen werk-, maar een psycho-document dat ons, over de schouders van de maker, getuige laat zijn van diens radeloosheid.
Schatting van de veilingmeester: anderhalve ton.