Kom. Genoeg over die oude boekjes. Wees ‘ns een volwassen vent.
Kunst!
Telefoontje van B. Of we er al over hadden nagedacht.
Onze Parijse vriend mist het disproportionele grafiek dat we vorig jaar in een koddig bestelautootje naar Nederland haalden. ‘Dominant Septiem’ hangt sindsdien in de woonkamer. Ik ben er dol op.
‘Als ik heel eerlijk ben,’ bekende B. bij ons bezoek vorige maand, ‘heb ik het te snel aan jullie verkocht.’
‘Maar je was erop uitgekeken…,’ sputterde ik.
Mijn vriend antwoordde, met treurige blik: ‘Eigenlijk weet je pas of je op iets bent uitgekeken als je er niet meer naar kunt kijken.’
De translucide S. zei vervolgens precies datgene waarvoor ik bang was: ‘En eigenlijk wil ik mijn boekenkast wel weer terug in de woonkamer.’
Nu zegt ze: ‘Als je ‘m terugverkoopt, maak je dus twee mensen gelukkig.’
Ik betwist de logica daarvan: ‘Jullie spannen samen om één mens ongelukkig te maken!’
S., onverstoorbaar: ‘Maar jij wilt toch niet het verdriet van twee mensen op je geweten hebben?’
Absurd dilemma waar ik geen weerwoord op heb. In furieuze gedachte ruk ik ‘Dominant Septiem’ van de wand en haal de draagmuur neer. Ons huis zal instorten. Sidder voor de giftige rook, want mijn woede is neergedaald in vuur.
Nou ja, zonde van mijn albums.
