Naar Brussel voor De betovering van het alledaagse, de grote overzichtstentoonstelling van Turner Prize-winnaar Mark Leckey. Veel valt er te prietpraten over de doelen en de drijfveren van de Britse kunstenaar (over zijn ‘immer aanhoudende interesse in hoe technologie verlangens, herinneringen en fantasieën creëert’ bijvoorbeeld) maar ik ben domweg gefascineerd door zijn rare obsessie voor Felix de Kat.
In de industriële expositieruimte van Wiels, de voormalige bierbrouwerij Wielemans-Ceuppens, pakt Leckey uit met een levensgroot, intimiderend opblaasexemplaar:
Minder betoverend was daarna een bezoekje aan het afgestofte stripmuseum in de ook al zo keurig aangeharkte Zandstraat. Stripplaten exposeren blijft toch een saaie (en letterlijk: platte) exercitie, onverschillig de thema’s die je eraan vastknoopt en ongeacht de 3D-snuisterijen die je er tussendoor strooit.
De vitrine met het inspiratiemateriaal van Hergé maakte het op de valreep allemaal net iets minder gelikt:
Het weggegleden kaftje van ‘Moscou sans voiles’ deed me uitbundig gissen naar de doelen en drijfveren van de curator.