Ja. Nou. Een hoop geld.
Maar we kunnen het er ook niet over hebben.*
Ik troonde S. mee naar Intouchables, opgezadeld met een breekbare nieuwsgierigheid - want ook uit onverdachte en onverwachte bron kreeg de film inmiddels open doekjes. Het is een klein verhaal: man, verlamd tot zijn kin, is het medelijden beu en kiest een ongeschoolde nietsnut als verzorger.
De patiënt (Philippe) is blank en miljonair, de buddy (Driss) is zwart en arm en goedlachs. Hij lacht om het dure bad waarvan hij gebruik mag maken, om de rare kunstwerken waar zijn baas van houdt en om zoiets als een opera, een fenomeen waarvan hij blijkbaar nog nooit heeft gehoord. Driss is, kortom, de nobele wilde die dienstdoet als koloniaal object dat geciviliseerd moet worden. Maar hij is ook het prototype van wat de Amerikanen the Magical Negro noemen, de zwarte vriend die de blanke personages over hun schaduw laat springen (en op Kool & the Gang laat dansen).
Na 112 ongemakkelijke minuten vroeg ik me af of de Congolese student Bienvenu Mbutu Montondo niet het verkeerde proces had gevoerd.
*) Nu ja, ten minste moeten we hier ruchtbaarheid geven aan het smartelijke lot van kavel 406 (portrettekening van Germaine): INVENDU.