Wie was dat, die huishoudster van Hergé?
‘Christina Fernandez. Een beroerd schoonmaakster, maar een prinses met de plumeau. Waar het oog op viel, daar veegde ze wat. Maar tussen de kussens van de banken, bovenop de kast in de keuken, in de koelkast en in het afvoerputje van de douche: daar kwam ze nooit! Hergé ergerde zich er kapot aan. Maar hij durfde haar niet te corrigeren.’
Geen ruggengraat…
‘Nee. En ze was toch ook wel een vriendelijke vrouw. Hij smolt voor haar toen ze zijn Miró-imitatie onder ogen kreeg.
Oh, señor Ergé, lo que es bonita! Se ve como un verdadero Miró!
Dus toen Hergé niet veel later hoorde dat Christina moest trouwen, bedacht hij dat hij op die manier toch ook wel makkelijk van het prul kon afkomen.’
En een prul is het!
‘Klamme oksels om de klamme lijn, zullen we maar zeggen.’
(Met dank aan Scudder)
